Kamica nerkowa to schorzenie układu moczowego występujące częściej u mężczyzn niż u kobiet. Polega na obecności tzw. kamieni nerkowych w przewodach moczowych, czyli złogów, które nie są rozpuszczalne i blokują przepływ. Kamienie składają się zazwyczaj ze szczawianu lub fosforanu wapnia.
Przyczyny kamicy nerkowej nie są jednoznaczne, ponieważ te same czynniki mogą u pewnych osób powodować pojawienie się kamieni, a u innych nie. Istnieje jednak grupa czynników powodujących podniesienie ryzyka powstawania kamieni. Są to:
– odwodnienie organizmu wynikające z picia zbyt małej ilości płynów;
– wysokie stężenie substancji kamicorodnych w moczu;
– stwierdzone przypadki kamicy nerkowej w rodzinie;
– powtarzające się zakażenia układu moczowego;
– zaburzenia metaboliczne;
– choroby nerek;
– choroby przewodu pokarmowego, szczególnie choroby zapalne jelit, takie jak: choroba Lesniowskiego – Crohna, zespół słabego wchłaniania, stan po wycięciu kawałka jelit;
– przyjmowanie niektórych leków (duże dawki witaminy D, witaminy C lub preparatów z wapniem);
– przeciągające się unieruchomienie.
– dieta obfitująca w szczawiany.
Objawy kamicy nerkowej są bolesne i nieprzyjemne. Główny objaw to silny ból w brzuchu oraz w boku mogący wędrować do pachwiny i jąder. Ogół tych objawów nazywany jest kolką nerkową. Dolegliwościom bólowym towarzyszą często wymioty, nudności, dreszcze, podwyższona temperatura ciała, bladość skóry, niepokój, parcie na mocz, który oddawany jest w niewielkich ilościach, nieprawidłowy kolor moczu oraz krwiomocz.
Leczenie kolki nerkowej polega głównie na uśmierzeniu bólu i podaniu leków rozkurczowych, żeby ułatwić kamieniowi przejście przez moczowód i bycie wydalonym podczas oddawania moczu. Ból najczęściej ustępuje samoczynnie po kilku, do kilkunastu dni, wraz z przemieszczeniem się lub oddaniem kamienia. Kamyki nerkowe, które są zbyt duże, by przejść przez moczowód mogą zostać poddane zabiegowi, w trakcie którego rozkrusza się je na piasek lub całkowicie usuwa z układu moczowego.
