Klasterowy ból głowy nazywany jest często chorobą Hortona. Jest to poważne schorzenie neurologiczne, powodujące bardzo silne, nagłe bóle głowy, mogące wyzwalać agresję i niekontrolowane przez chorego zachowania.
Klasterowe bóle mają postać napadów bardzo silnego, jednostronnego bólu głowy, połączonego z zaczerwienieniem i łzawieniem oka, zaczerwienieniem i potliwością twarzy, uczuciem zatkania nosa i wyciekami wodnistej wydzieliny, może pojawić się również opadnięcie powieki, zapalenie spojówki, opuchlizna połowy twarzy. Objawy dodatkowe, nazywane są objawami wegetatywnymi i pojawiają się po tej samej stronie co ból głowy. Przyczyna klasterowych bólów głowy nie jest jeszcze do końca poznana. Zaobserwowano, że często pojawiają się u osób, których przodkowie cierpieli na tę chorobę, nie udowodniono jednak jednoznacznie genetycznego pochodzenia przypadłości.
Leczenie klasterowego bólu głowy jest trudne, ze względu na krótkotrwały charakter napadów bólowych. Zazwyczaj ataki mijają, zanim chory dotrze do lekarza. W profilaktyce stosuje się takie substancje jak blokery kanału wapniowego (werapamil), glikokortykosteroidy oraz węglan litu. Leki stosowane w profilaktyce są dostępne na receptę, więc o ich zastosowaniu decyduje lekarz, po zdiagnozowaniu klasterowych bólów głowy.
Choroba na chwilę obecną jest nieuleczalna, ma charakter bardzo przewlekły, zdarzają się, że ustępuje nawet na kilka lat. Celem leczenia jest wydłużenie okresu remisji, oraz zmniejszenie liczby napadów bólowych. Klasterowe bóle głowy może złagodzić tlenoterapia. Wdychanie czystego tlenu trzeba jednak zacząć na początku ataku. Znając ich przyczyny można spróbować unikania czynników wywołujących napady bólu.
Klasterowe bóle głowy to choroba, która w znaczny sposób utrudnia funkcjonowanie. Bóle mają charakter nagły i pojawiają się w różnych sytuacjach, czasem trudno je przewidzieć. Po dłuższym czasie choroba może przejść w stadium przewlekłe, w którym nie występują już okresy bezbólowe, wtedy życie pacjenta jest jeszcze trudniejsze.
