Wiek dojrzewania w całym okresie rozwojowym człowieka uznawany jest za najtrudniejszy, zarówno dla samego nastolatka, jak i jego opiekunów, pedagogów i rodziców. Dziewczęta i chłopcy przechodzą ten okres w nieco innym czasie i w zróżnicowany sposób, ale jedni i drudzy doświadczają na własnej skórze rozchwiania burzy hormonów. Objawia się to rozchwianiem emocjonalnym, zmiennymi nastrojami i przede wszystkim nieprzepartą potrzebą buntu przeciw wszystkiemu i wszystkim. Odkrycie przez dojrzewającego nastolatka lub nastolatkę własnej tożsamości, płciowości rodzi sprzeciw wobec świata i jego reguł. Przedstawicielami tego skostniałego systemu, których młody człowiek ma na co dzień i pod ręką są rodzice i nauczyciele, więc cała buntownicza energia skierowana jest przeciw nim. Wymaga to od nich wielkich umiejętności, taktu i po prostu miłości i sympatii, aby ten okres przetrwać i pozostać z dzieckiem w dobrych relacjach. zbawienna metoda są dyskusje i rozmowy, bardzo wątpliwą – nadmierna krytyka i kary.
